დისოციაცია აღნიშნავს ფსიქიკური პროცესების კავშირის დარღვევას. დისოციაცია გარკვეული ხარისხით შესაძლოა ნებისმიერ ინდივიდს ახასიათებდეს – ჩვენ შეიძლება ვერ გავიხსენოთ ადრე ნასწავლი მასალა ან ჩვენს ცხოვრებაში მომხდარი რაღაც ფაქტები. მაგრამ არსებობს დისოციაციის მძიმე ფორმებიც, რომლებიც ვლინდება ცნობიერების, მეხსიერების, აღქმის და იდენტობის ინტეგრირებული ფუნქციის დარღვევაში. ასეთი დარღვევა შეიძლება უეცრად ან თანდათანობით განვითარდეს და პერიოდული ან ქრონიკული სახე მიიღოს. როდესაც მეხსიერებაში ასეთი ცვლილებები ფიზიკური მიზეზებით არ არის გამოწვეული, მათ დისოციაციურ აშლილობებს უწოდებენ. არსებობს დისოციაციური აშლილობების მკურნალობის სხვადასხვა გზები.

 ბევრი ადამიანისათვის სიბერე შემზარავად ჟღერს. მათ ეშინიათ ენერგიის, კონტროლის, მოძრაობის თავისუფლების, ინტელექტის დაკარგვის. ამ ყველაფერს ართულებს სტერეოტიპები, რომლებიც ხანშიშესულ ადამიანებზე არსებობს საზოგადოებაში. არსებობს დადებითი და უარყოფითი სტერეოტიპები, თუმცა ორივე ტიპის აზრი უარყოფს მოხუცებულ ადამიანებში ინდივიდუალური განსხვავებების არსებობს და მათ შესახებ ერთგვარ წარმოდგენას ქმნის. საზოგადოების აზრმა შეიძლება გავლენა მოახდინოს მოხუცების შესახებ გატარებულ პოლიტიკურ თუ სოციალურ რეფორმებზე. სტერეოტიპებში არსებობს ასევე გენდერული განსხვავება. ერთერთი კვლევით დადასტურდა რომ კინოფილმებში მოხუცებულ ქალებს გაცილებით უფრო ხშირად გამოხატავენ როგორც არამიმზიდველ, ბოროტ ადამიანებს.

საუბარია მარკეტინგული კომპლექსის შესახებ,რომ ის შედგება 4 p -ს გან, რაშიც მოიაზრება: ფასი, ადგილი, პროდუქტი და სტიმულირება.

საუბარია მარკეტინგში მათ მნიშვნელობაზე.

ადიქციის, ადიქტური პიროვნების ცნებები განიხილება, როგორც პიროვნებისა, რომელიც საჭიროებს ფსიქიკური საქმიანობის გარკვეულ, დამატებით პირობებს, რაღაც ისეთებს, რომლებიც ავსებს პიროვნებას და მას რაღაც დამატებით უარყოფით თვისებას სძენს. ასეთ ვრცელ ინტერპრეტაციას წარმოშობს მოთხოვნები, პრაქტიკით ნაკარნახევი, რომლებიც ნარკოლოგებისა და ფსიქიატრების ზედამხედველობას მოკლებული ავადმყოფების კონტიგენტის წარმოშობას მოწმობს.  

ძილის დარღვევები ძალიან მნიშვნელოვანი და აქტუალური თემაა დღევანდელი საზოგადოებისათვის. ის საკმაოდ ხშირია, როგორ ბავშვებში, ისე მოზარდებსა და მოზრდილებში. ხშირად ვლინდება, როგორც მეორადი სინდრომი, ანუ ის რაღაც სხვა, პირველადი ფაქტორიდანაა გამოწვეული. მაგალითად, დეპრესიით, სტრესით, ალკოლოსა და ნარკოტიკების ჭარბი გამოყენებით.

ურთიერთდახმარება ცნობილია, როგორც თანამშრომლობა და წარმოადგენს სოციალური გაცვლის ერთ-ერთ მნიშვნელოვან ფორმას. თანამშრომლობა შეიცავს ინდივიდებს ან ჯგუფებს , რომლებიც მოქმდებენ ერთად, რათა მიაღწიონ საერთო მიზანს.  

მიზნებზე, რომლებიც ღირსეული საშუალებებით მიიღწევა

ობსესიურ-კომპულსიური აშლილობა ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული დასერიოზული ფსიქიკური დაავადებაა, რომელსაც შეიძლება ჰქონდეს ქრონიკული,პროგრესირებადი ან ეპიზოდური სახე. ამ დროს, ადამიანს უნებლიედ უჩნდებააკვიატებული, შემაწუხებელი, შემაშინებელი აზრები (ობსესიები), რომელთათავიდან ასაცილებლად ის მიმართავს რიტუალურ, ასევე აკვიატებულ ქცევას(კომპულსიას).

დაუნის სინდრომი  XIX    საუკუნეში პირველად აღწერა ინგლისელმა ექიმმა  ჯონ ლონგდონ  დაუნმა.  თუმცა, მოგვინებით ლეჟანმა განსაზღვრა, როგორც ქრომოსომული ანომალია.   ამ დროს, ადამიანს 46 ქრომოსომის ნაცვლად, აქვს 47. დაუნის სინდრომსს ახასიათებს როგორც ფსიქიკური და ფიზიკური გამოვლინებები, ასევე სომატური დაავადებები.  

ასპერგერის სინდრომი პირველად 1944 წელს ავსტიელმა ფსიქიატრმა ჰანს ასპერგერმა აღწერა. ეს სინდრომი პერვერსიული აშლილობაა, რომლის მთავარი სიმპტომი სოციალური ურთიერთობების დეფიციტია.