2009 წლის 7 სექტემბერს ახალციხის რაიონული პოლიკლინიკის დირექტორს თინათინ აბულაძეს წერილობით მივმართეთ. მიმართვაში ვითხოვდით შემდეგ ინფორმაციას: რამდენი სამედიცინო უბანია ქალაქ ახალციხეში ; რამდენი მედპერსონალი ემსახურება თითოეულ უბანს; ფასიანია თუ უფასო უბნის ექიმის მომსახურება და რა შემთხვევაში შეუძლია მოქალაქეს მიმართოს უბნის ექიმს. გარდა ამისა, წერილობით მიმართვაში ვთხოვდით, მოეწოდებინა ახალციხის ყველა უბნის ექიმის საკონტაქტო ინფორმაცია ( სახელი, გვარი, ტელეფონის ნომერი და რომელ უბანს ემსახურება) .

იმ შემთხვევაში, თუ წერილობით მოთხოვნაზე პასუხის გაცემა არ მოითხოვს სხვა დასახლებული პუნქტიდან ან არქივიდან ინფორმაციის მოძიებას , სხვა დასახლებულ პუნქტში არსებულ სტრუქტურულ ქვედანაყოფთან კონსულტაციას ან მნიშვნელოვანი მოცულობის ერთმანეთთან დაუკავშირებელი დოკუმენტაციის მოძიებასა და დამუშავებას, საჯარო დაწესებულება ვალდებულია, გასცეს საჯარო ინფორმაცია დაუყოვნებლივ. ხოლო თუ საჭიროა 10 -დღიანი ვადა, მაშინ ეს დაწესებულებამ დაუყოვნებლივ უნდა აცნობოს მიმართვის ავტორს. მას შემდეგ 35 დღე გავიდა, თუმცა პოლიკლინიკიდან არც 10 -დღიანი ვადის შესახებ უცნობებიათ და არც პასუხი მიგვიღია. როცა პოლიკლინიკაში წერილობითი მიმართვა დავტოვეთ, იმ შემთხვევაში, თუ წერილობით მოთხოვნაზე პასუხის გაცემა არ მოითხოვს სხვა დასახლებული პუნქტიდან ან არქივიდან ინფორმაციის მოძიებას , სხვა დასახლებულ პუნქტში არსებულ გვითხრეს, რომ უბნის ექიმებზე ინფორმაციას ყველა ფლობს და საჭიროდ არ მიიჩნევენ, ეს ინფორმაცია გაზეთის საშუალებით გაავრცელონ. 9 ოქტომბერს, ამაო ლოდინის შემდეგ, პასუხზე რომ მივაკითხეთ, განგვიმარტეს, რომ დირექტორი არ იმყოფებოდა სამსახურში და როცა დაბრუნდებოდა, მაშინ მოგვცემდა მხოლოდ უბნის ექიმების საკონტაქტო ინფორმაციას. იმის გასარკვევად, ნამდვილად საჭირო იყო თუ არა ჩვენი ჩარევა, გადავწყვიტეთ, ქუჩის გამოკითხვა ჩაგვეტარებინა. ქუჩაში შემხვედრ სხვადასხვა ასაკისა და სოციალური ფენის მოქალაქეებს ვკითხეთ: იციან თუ არა უბნის ექიმების უფლება-მოვალეობებისა და ვინაობის შესახებ.  გამოკითხული ათი მოქალაქიდან კითხვაზე მხოლოდ სამი დადებითი პასუხი მივიღეთ. ამ პიროვნებებმა იციან უბნის ექიმის არსებობის შესახებ, თუმცა მათთვის უცნობია ექიმის ვინაობა და უფლება-მოვალეობები . "რა თქმა უნდა უნდა, ვიცი ვინც არის ჩვენი უბნის ექიმი, მაგრამ სახელი არ მახსოვს. ინფარქტი მაქვს გადატანილი და ამიტომ ხშირად მჭირდება მისი დახმარება. ხან ის მოდის და ხან, როცა შემიძლია , მე მივდივარ", - გვითხრა გამრეკელის ქუჩაზე მცხოვრებმა ნათელა იაძემ. მთვარისა ღამბაშიძე ცოტა ხანია, რაც ქალაქში გადმოვიდა საცხოვრებლად. ახლა 9 აპრილის ქუჩაზე ცხოვრობს, მანამდე კი სოფელში ცხოვრობდა, სადაც, ცხადია, სხვა უბნის ექიმი ემსახურებოდათ : "პატარა ბავშვები მყავს და ამიტომ უბნის ექიმთან აქტიურად ვთანამშრომლობ . ყოველთვის დროულად მახსენებს როდის უწევს აცრა". ხშირად სჭირდება უბნის ექიმის დახმარება პაატა ნათენაძის ქუჩაზე მცხოვრებ სარა ბერიძესაც: "სამი პენსიონერი ვცხოვრობთ , ამიტომ ექიმი ხშირად გვჭირდება და ამაში ჩვენი უბნის ექიმი გვეხმარება, თუმცა მისი სახელი არ ვიცი". უბნის ექიმებზე ინფორმაციას ძირითადად ხანდაზმულები, ან პატარა ბავშვების დედები ფლობენ. ნაკლებად ინფორმირებულები არიან ახალგაზრდები. "საიდან მეცოდინება?! ვინმე უნდა მოვიდეს, გააკეთოს აღწერა და დაგვიტოვოს კოორდინატები", - ამბობს ასპინძის ქუჩაზე მცხოვრები ახალგაზრდა გოგონა. უბნის ექიმის ვინაობა არც რუსთაველის ქუჩაზე მცხოვრებმა ნაილი ჩადუნელმა იცის: "ნამდვილად არ ვიცი ვიცი, ჩვენი უბნის ექიმი ვინ არის. არც მათი მოვალეობების შესახებ ვიცი. ჩემთან არავინ მოსულა და არც ის უთქვამთ უთქვამთ, შენი უბნის ექიმი ეს არისო". უბნის ექიმის ვინაობა არც კოსტავას ქუჩაზე მცხოვრებლებმა იციან: : "არასოდეს დამჭირვებია უბნის ექიმი და არც მისი ვინაობა ვიცი", - ამბობს სილვა ბერცეივიჩი . ანალოგიური მდგომარეობაა გრიგოლ ხანძთელისა და შევჩენკოს ქუჩებზეც. "არ ვიცი, ვინ არის ჩვენი უბნის ექიმი, ბავშვი ყოველთვის ჩვენ თვითონ მიგვყავს ექიმთან", - გვითხრა შევჩენკოს ქუჩაზე მცხოვრებმა ქალბატონმა, რომელსაც ოჯახში პატარა ბავშვიც ჰყავს. პოლიკლინიკაში კი გვარწმუნებენ, რომ უბნის ექიმების შესახებ ყველამ ყველაფერი იცის.

გაზეთი ”სამხრეთის კარიბჭე” # 257 12.10.2009