სახელი “ემბრიონი” ან “ნაყოფი” ემსახურება იმავე მიზანს, რასაც სახელი “მოზარდი” ან “ზრდასრული”. სამეცნიერო ტერმინები ნიშნავს მხოლოდ იმას, თუ განვითარების რა სტადიაზე იმყოფება ესა თუ ის ადამიანი.
პრენათალური განვითარება 40±2 კვირა გრძელდება და მოიცავს სამ ტრიმესტერს (3-3 თვე): ჰერმინალური პერიოდი, ემბრიონალური და Fფეტალური პერიოდი.                  
ერთ-ერთი რისკ-ფაქტორი, რომელიც ბავშვს პრენათალურ პერიოდში ემუქრება ეს არის აბორტი. Mმკვლელობა თუ დედის თავისუფალი ნება? გაგაცნობთ ერთ კონკრეტულ მაგალითს: ერთმა ქალბატონმა ხუთთვიანი ბავშვი შვა. იგი ექიმებს ბავშვის გადარჩენას ემუდარებოდა. სიცოცხლის სახსნელად იღვწოდნენ ყველაზე გამოცდილი ექიმები, გამოყოფილი იყო დიდძალი თანხები. . . იმავე საავადმყოფოში, ოღონდ სხვა პალატაში, სხვა ქალბატონი აბორტით იშორებდა თავის   ხუთი თვის ბავშვს. გამოდის, რომ ერთ პალატაში ხუთთვიანი ბავშვი აღიქმებოდა ადამიანად, ხოლო მეზობელ პალატაში ასეთივე ხუთი თვის ნაყოფი ხორცის ნაჭრად იყო შეფასებული. ჩანასახის 46 ქრომოსომაში გადმოცემულია კონკრეტული ადამიანის უნიკალური თვისებები. ამასთანავე, ბავშვს სული ჩასახვისთანავე ეძლევა.
შვიდი კვირის ნაყოფი ისევე აბრუნებს თავს და ირიდებს ტკივილის გამომწვევ მიზეზს, როგორც ცხოვრების ყველა სხვა სტადიაში.
თერთმეტი კვირისას სახის, ხელის, ფეხის ყოველი ნაწილი უხდება შეხებისადმი მგრძნობიარე.
ცამეტი კვირის ნაყოფს ტკივილზე რეაქცია აქვს ნერვული სისტემის ყველა დონეზე.
აბორტის გაკეთება გარდაუვალია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც ქალს საშვილოსნოს გარეფეხმძიმობა აქვს.
ახლა შევეცდები აგიხსნათ თუ რა მდგომარეობაშია აბორტის დროს ნაყოფი. არსებობს აბორტის შესახებ სხვადასხვა მეთოდები: ფეხმძიმობის ადრეულ სტადიაზე ჩვეულებრივ მიმართავენ ე.წ. “ვაკუუმ ასპირაციას”, რომლის მიხედვითაც, როგორც მტვერსასუტით გამოსწოვენ მტვერს ხალიჩიდან, ასე გამოიწოვება ნაყოფი დედის წიაღიდან. ქალის საშვილოსნოში შეჰყავთ წამახულკიდეებიანი პლასტმასის მილი. ბავშვის სხეული ნაწევრდება და გარეთ გამოიწოვება სპეციალურ სათავსში.
ამერიკელმა ექიმმა ბერნარდ ნათანსონმა, რომელსაც 60 000 ხელოვნური აბორტი ჰქონდა გაკეთებული, გადაიღო ფილმი, სადაც ნაჩვენებია ულტრაბგერითი გამოსახულება იმისა, თუ რა ხდება ქალის საშვილოსნოში აბორტის გაკეთების დროს. ბავშვი თავს არიდებს, ცდილობს თავი დაიძვრინოს ვაკუუმ გამწოვისაგან. მისი მოძრაობა სწრაფი და ღელვით აღსავსეა. გული სცემს აჩქარებულად. ბოლოს, როცა აპარატის საცეცებში მომწყვდეული ბავშვის სხეულის დანაწევრება იწყება იგი ფართოდ აღებს პირს უხმო ძახილით. გაითვალისწინეთ, რომ არავითარი გაუტკივარება აბორტის დროს ნაყოფისათვის არ არსებობს.
ფეხმძიმობის მეთორმეტე კვირის შემდეგ აუცილებელი ხდება მაშისმაგვარი კიდევ ერთი ინსტრუმენტის ჩარევა. ამ ინსტრუმენტს ექიმი გამოსდებს ბავშვის ხელს, ფეხს ან სხეულის სხვა ნაწილს და მკვეთრი ბრუნვითი მოძრაობით აწყვეტს მას. ეს მანიპულაცია მიმდინარეობს მანამ, ვიდრე მთლიანდ არ დანაწევრდება ნაყოფი. ექთნის მოვალეობას შეადგენს ყველა ამ ნაწილის ერთად შეგროვება, რათა დარწმუნებით ითქვას, რომ უკვე ყველაფერი გამოღებულია. შემდგომ ეს ნაწილები იყრება ნაგვის სათლში ან გამოიყენება ნედლეულ კოსმეტიკურ მრეწველობაში.
ორსულობის ბოლო პერიოდში აბორტის დროს იყენებენ “ჰისტეროტომიის” მეთოდს: ექიმი უჭრის დედას   მუცლის ფარს, შემდეგ საშვილოსნოს, აჭრის ჭიპლარს და ჟანგბადს უხშობს ნაყოფს, ხოლო ხუთიოდე წუთის შემდეგ, როცა ბავშვი სულშეხუთვით იღუპება, უკვე მკვდარი ბავშვი ამოჰყავთ საშვილოსნოდან.
აბორტი არღვევს ბუნებრივ ჰორმონალურ პროცესს და იწვევს ავთვისებიანი სიმსივნეების წარმოქმნას.