დიდი დროისა და ძალისხმევის  შედეგად კაცობრიობამ ბოლოსდაბოლოს მიაღწია  იმას, რომ  ყველასთვის   ნებისმიერი პიროვნება ნებისმიერ ადგილას და ნებისმიერ დროს გახდა ხელმისაწვდომი. თუმცა მაკგრათის აზრით სწორედ "ეს არის ყველაზე დეპრესიული შედეგი კომუნიკაციის რევოლუციისა." მოცემულ სტატიაში ერთად დავათვალიეროთ მონეტის მეორე მხარე.

1992 წლის 3 დეკემბერს კომუნიკაციური სივრცე პირველმა SMS-მა გაარღვია.  Vodafone-ის ინჟინერმა ნეილ პაპვორტმა საშობაო მილოცვა გაუგზავნა თავის კოლეგებს. მას შემდეგ გავიდა 18 წელი და ყოველ წამს 200000 SMS არღვევს კომუნიკაციურ სივრცეს.  Internatiol Telecommunications Union(ITU)  2010წლის ოქტომბრის  მონაცემებით გაგზავნილი SMS-ების რაოდენობა 2007-დან 2010 წლამდე გასამაგდა. მათი რიცხვი 1,8 ტრილიონიდან 6,1 ტრილიონამდე გაიზარდა. მოცემული მედიუმის ასეთი გასაოცარი  წარმატება არაერთხელ გამხდარა აკადემიურ წრეებში დებატების თემა. თუმცა რეიდი და რეიდი ხაზს უსვამენ იმ ფაქტს, რომ ძალიან მცირე ინფორმაციას ვფლობთ SMS-ის ფსიქოლოგიური გავლენის შესახებ მის რეგულარულ მომხმარებელთა სოციალურ ინტერაქციაზე.  აკადემიური მხრიდან ასეთი პასიურობა გამოწვეული იყო იმით, რომ დისკურსები მობილური კომუნიკაციების შესახებ ფოკუსირებული იყო მობილურით კომუნიკაციის როგორც მთლიანის შესწავლაზე და მობილურით საუბარს და მოკლე ტექსტურ შეტყობინებებს ცალ-ცალკე შესწავლის სფეროდ არ განიხილავდა. ამ საკითხთან დაკავშირებით ვორსფოლდი თავის ნაშრომში "ტექსტური შეტყობინების სოციალური მნიშვნელობა" აღნიშნავს, რომ SMS  სოციალურად და ტექნოლოგიურად სიმბოლური დატვირთვის მატარებელია და საკმარისად გამორჩეულია სხვა საკომუნიკაციო მედიას შორის, იმისათვის რომ ცალკე დისკუსია დაიმსახუროს. "მე გამომაქვს დასკვნა, რომ SMS თავისი სიმარტივითა და მისი  მასიური გამოყენების შესაძლებლობით, გვთავაზობს იმ გზის ილუსტრაციას, რომლითაც ჩვენ განვსაზღვრავთ საკუთარ თავსა და სხვა ადამიანებთან ურთიერთობის ხასიათს."-წერს ის.

უდავოა, რომ SMS განსაკუთრებული პოპულარობით ახალგაზრდებში სარგებლობს. ასეთი  დიდი პოპულარულობის განმაპირობებელი რამდენიმე ფაქტორი არსებობს: პირველი ფაქტორი: რეინგოლდი აღნიშნავს, რომ ახალგარზდები უფრო ხშირად არიან ახალი ტექნოლოგიების ადრე ამთვისებლები, რადგან მათ უფრო მეტი თავისუფალი დრო აქვთ  მათი გამოყენების წესების შესასწავლად და ნაკლებად ეჯაჭვებიან ტრადიციული გზით ამოცანების გადაწყვეტას.  გარდა ამისა, ახალგაზრდები ნაკლებად უშინდებიან რისკის გაწევას და შესაბამისად უფრო მეტი სურვილი აქვთ გამოსცადონ რაიმე ახალი.  

ვოლსფორდიც SMS-ს  იდეალურ კომუნიკაციის იარაღად მიიჩნევს ცხოვრების იმ პერიოდში,  როცა მაღალია  ფოკუსირების ხარისხი სოციალიზირებასა და იდენტობის ჩამოყალიბებაზე. როგორც ლინგი ამტკიცებს "მობილური ტელეფონი და ტექსტური შეტყობინება განსაკუთრებით შეესაბამება ახალგაზრდების ცხოვრების მოხეტიალე სტილს. მათთვის მისაღებია სპონტანურობა და დაგეგმვის დინამიკური სტილი, რომლის საჭიროება ნაკლებია მოწიფული მოზრდილების ცხოვრების უფრო დარბაისლური და რუტინული  სტილის  განმავლობაში."

დაბოლოს, SMS სთავაზობს თინეიჯერებს განმარტოების განცდას, რაც დღითი დღე უფრო რთული მოსაპოვებელი ხდება.  მოზრდილების ზედამხედველობისგან თავისუფალი პირადი ფიზიკური სივრცის გაზიარებით SMS უზრუნველყოფს ახალგაზრდა ადამიანებისთვის "ვირტუალური თავშეყრის ადგილის" შექმნას.

 საინტერესოა, რომ მამაკაცებმა უფრო ადრე დაიწყეს SMS-ის გამოყენება, თუმცა დღეს უფრო მეტი  და მეტი კვლევა აჩვენებს, რომ ქალები აგზავნიან მნიშვნელოვნად მეტ მესიჯს ვიდრე საპირისპირო სქესის წარმომადგელები. ამის გარდა მდედრობითი სქესის წარმომადგენლები  „უფრო მარდ ტექსტურ შემტყობინებლებად”  არიან მიჩნეულნი. მათ მიერ გაგზავნილი SMS არის უფრო გრძელი და კომპლექსური ვიდრე მამაკაცების. ბარკუსმა და ვალგარდმა გააფართოვეს რა ამ საკითხზე მსჯელობა, წამოაყენეს გარკვეულწილად საწინააღმდეგო მოსაზრება. მათი აზრით ზოგადი ტენდენცია მდგომარეობს შემდეგში: ქალები მიდრეკილნი არიან გააგზავნონ არამნიშვნელოვანი ხასიათის მესიჯები, მაშინ როცა მამაკაცები  იშვიათად თუ ღალატობენ  მნიშვნელოვანი მესიჯების გაგზავნის ტრადიციას პრაქტიკულობის თვალსაზრისით. უფრო პრაგმატულ ხედვას გვთავაზობს ლინგი, რომელიც ქალებს შორის SMS-ის პოპულარულობას ხსნის ქალების მიერ მამაკაცებზე უკეთესი კომუნიკაციური უნარ-ჩვევების ფლობის ფაქტით. ამახვილებს რა ყურადღებას ქალების ეპისტოლარულ ნიჭიერებასა და ტელეფონით დარეკვის სიმამაცეზე, ლინგი აღნიშნავს, რომ ზოგადად, როგორც ჩანს, ქალები  უკეთეს ინტერაქციულ უნარებს ფლობენ. ისინი უკეთ ახერხებენ  ახალი სტრატეგიული სასაუბრო თემის შემოტანას ინტერაქციის პროცესში, უფრო სრულყოფილად იყენებენ რიტორიკულ საშუალებებს საუბრის შესანარჩუნებლად,  უფრო ხშირად მიმართავენ სხვადასხვა სახის  კრიტიკას თუ ინტერპრეტაციას.