საზოგადოების გარკეული ნაწილი   განათლების სფეროს აღიქვმს ჩვეული სტერეოტიპებით: განათლება - ეს არის ბაგა-ბაღი, სკოლა, უნიერსიტეტი (მოგვიანებით ახსენდებათ, რომ   არსებობს პროფესიული კოლეჯიც) და მიაჩნია, რომ მხოლოდ ფორმალური განათლების ეს სასწავლო დაწესებულებები სრულად ასახავენ ამ მნიშვნელოვან სოციალურ სფეროს. ამიტომაც არავის არ გვიკვირს, რომ სახელმწიფოს ფინანსური რესურსები და საკანონმდებლო აქტები (სახელმწიფო კანონები თუ უწყებრივი რეგულაციები)   ძირითადად მიმართულნი არიან მხოლოდ ფორმალური განათლებისაკენ, როგორც სოციალური პოლიტიკის განსაკუთრებული სფეროსკენ.  

ამერიკულმა არასამთავრობო ორგანიზაციამ „Social Progress Imperative“ გამოაქვეყნა კვლევა "ადამიანის განვითარების ინდექსი 2014“, რომელიც ითვალისწინებს   ე.წ. სოციალური კეთილდღეობის დონეს მთელს მსოფლიოში.                                                    ქვეყნის სოციალური განვითარების წარმატებულობა აღნიშნულ კვლევაში განისაზღვრება 56 ინდიკატორით, რომლებიც განაწილებულები არიან სამ ძირითად ჯგუფად.

გაეცანით  პუბლიკაციაში აღწერილ თანამედროვე მონობის დამკვიდრების ტექნოლოგიებსა და მექანიზმებს და ამის შემდეგ საკუთარ თავს  გაეცით პასუხი აქ დასმულ კითხვაზე.  

მოცემულ სტატიით დაინტერესების შემთხვევაში, თქვენ შეძლებთ მნიშვნელოვანი ინფორმაცია მიიღოთ ადამიანის მორალური განვითარების, მისი სტადიალური ბუნებისა და თავისებურებების შესახებ, ამ საკითხზე მომუშავე ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი მეცნიერის, ლაურენს კოლბერგის ნაშრომების მიხევდით. მკითხვეისთვის , აგრეთვე, საინტერესო იქნება საკუთარი თავის მიკუთვნების მცდელობა, ჩამოთვლილი სტადიებიდან რომელიმესათვის.

პიროვნული აშლილობა მიეკუთვნება იმ აშლილობათა რიცხვს, რომელთა მკურნალობა განსაკუთრებულ სირთულეებს წარმოადგენს. ამ აშლილობის მქონე პაციენტები ხშირად ხვდებიან ფსიქიატრთან. DSM-III-R-ის მიხედვით პიროვნული აშლილობის მქონე ადამიანებს აღენიშნებათ ღრმად შენარჩუნებული, მოუქნელი, არაადაპტირებადი პატერნები, როგორც ურთიერთობებში ასევე გარემოსა და საკუთარი თავის აღმისას. ისინი ვერ ხედავენ თავიანთ თავებს ისეთებს, როგორადაც ხედავენ მათ სხვები, მათ არ გააჩნიათ სხვების თანაგრძნობის უნარი. ყოველივე ამის შედეგად მათი საქციელი ძალიან აღიზიანებთ სხვებს. პიროვნული აშლილობა შესამჩნევი ხდება მოზარდობის პერიოდში ან უფრო ადრე და მთელი ცხოვრების მანძილზე გრძელდება. DSM-III-R-ის მიხედვით პიროვნული აშლილობები სამ კლასტერად იყოფა. 1-ლი ჯგუფი მოიცავს: პარანოიდულს, შიზოიდურსა და შიზოტიპურს, მე-2-ჯგუფში შედის ანტისოციალური, ისტერიული, ნარცისული, მოსაზღვრე პიროვნული აშლილობები, ხოლო ბოლო ჯგუფი მოიცავს: გაქცევის, დამოკიდებულების, ობსესიურ-კომპულსურსა და პასიურ-აგრესიულ პიროვნულ აშლილობებს. (Kaplan H., Sadock B. Synopsis of Psychiatry, 10th  ed.)

დაწყებითი სასკოლო პერიოდი განსაკუთრებული მნიშვნელობის მქონე არის  ბავშვის განვითარების პროცესში  (იგულისხმება,  როგორც ფიზიკური, ასევე კოგნიტური და ფსიქოსოციალური განვითარების  სფეროები). სკოლაში შესვლა ბავშვის ცხოვრებაში ერთგვარ გარდატეხას იწვევს, რომელიც მრავალ ფაქტორთანაა დაკავშირებული, კერძოდ:...

2012 წლის 21 დეკემბრის თაობაზე უკვე ბევრი რამ ითქვა. მრავალ ჩვენგანს ეს თარიღი    აძლევდა იმედის სხივს, ყურადღების გამახვილების წერტილს, ხელშესახებ რიცხვს, რომლის გზავნილი შეესატყვისებოდა ჩემს შინაგან შეგრძნებას, რომელსაც მე ვგრძნობდი და რომელსაც მივყვებოდი ცხოვრების უმეტესი ნაწილის განმავლობაში. ჩვენ აქ ვიმყოფებით გარკვეული მიზნისთვის. ჩვენ ვართ აქ იმისთვის, რომ გამოვიღვიძოთ, გავიხსენოთ ვინ ვართ სინამდვილეში. ჩვენ    ვართ აქ, რათა შევქმნათ ახალი, ცნობიერების უმაღლეს მდგომარეობაზე, ცნობიერებაზე, ჭეშმარიტებაზე, სიყვარულსა და ერთიანობაზე დაფუძნებული სამყარო. მათ, ვინც აგრეთვე გრძნობს, რომ ეს გზავნილი იღვწის სულიდან    გარეთ, არ ესაჭიროება კონკრეტული თარიღი, რომელსაც უნდა ეუწყა, რომ ჩვენ    ვართ აქ იმისთვის, რათა მივიღოთ    მონაწილეობა კაცობრიობის უდიდეს ცვლილებაში. მათ აგრეთვე არ ესაჭიროება იმის შეხსენება, რომ ეს ძვრა არ წარმოადგენს განცალკევებულ მოვლენას და ის არ მოხდება ერთ დღეში.

ტიმოტი ლირი (ნაწყვეტი წიგნიდან „მომავლის ისტორია“)

თეორიები, წარმოდგენილი აღნიშნულ წიგნში, ერთის მხრივ ფანტასტიური, ხოლო მეორეს მხრივ ფაქტობრივებია.

წინა პუბლიკაციაში უკვე გვქონდა საუბარი განსხვავებული თვისებების მქონე ინდიგო - ბავშვების შესახებ. არ გამოვრიცხავთ, რომ ზოგიერთ მკითხველს შესაძლოა გაუჩნდეს კითხვა: რატომ ვახდენთ ამ თემაზე ყურადღების აქცენტირებას? პასუხი მარტივია - უფროსო თაობავ, მშობლებო და პედაგოგებო, მიმოიხედეთ გარშემო, დააკვირდით ბავშვებს, უმცროს დებსა თუ ძმებს! ვერ ამჩნევთ - რამდენად განსხვავდებიან ისინი ჩვენგან  თავისი აზროვნებით, ქცევით, ღირებულებებითა და, თუ გნებავთ, ცხოვრების წესით, რომლის დამკვიდრებასაც ცდილობენ  ჩვეულის ნაცვლად?... როგორ მოვიქცეთ? თვალი გაუსწოროთ ამ რეალობას, თუ მოვიტყუოთ თავი - ვითომ არაფერი არ ხდება და ყველაფერი მხოლოდ მოცლილი ადამიანების ფანტაზიებია?

«ადამიანების 2 პროცენტი - აზროვნებს, 3 პროცენტი - ფიქრობს, რომ აზროვნებს, ხოლო 95 პროცენტს ურჩევნია მოკვდეს, ვიდრე იაზროვნოს» - ასეთი, სატირითა და გროტესკით გამჭვალული, მახვილი ფრაზით ბრიტანელმა მწერალმა, დრამატურგმა, და საზოგადოებრივმა მოღვაწემ, ნობელის პრემიის ლაურეატმა - ჯორჯ ბერნარდ შოუმ (George Bernard Shaw ) დაყო ადამიანები „გონიერებად“ და „უგუნურებად“.