სტატია ფსიქოლოგიური ცოდნის გამოყენებას წარმოგვიჩენს მარკეტინგის სამყაროსი. მასში თანამედროვე საზოგადოებაა დახასითებული და მისი მანკიერებები წარმოჩენილია,როგორც პიარტექნოლოგიათა დასაყრდენი. გაანალიზებუულია ის მეთოდები,რომელსაც მარკეტინგი იყენებს ფერთა ფსიქოლოგიისა და ადამიანთა მისწრაფებების, მათი სურვილების, ურთიერთობებში მოლოდინების ცოდნის საფუძველზე

თვითრეგულაცია - საკუთარი ქცევით, გარემოს მოვლენების მართვის შესაძლებლობა. ადამიანის მიერ მიზნის მისაღწევად აზრების, ქცევების და ემოციების ამოქმედება.  

კლინიკური სურათი

ობსესიურ-კომპულსიური აშლილობა ისეთი მდგომარეობაა,  
როდესაც ადამიანს აწუხებს აკვიატებული, მისდა უნებლიედ აღმოცენებული აზრები და წარმოდგენები(ობსესია),  
რომელთა თავიდან ასაცილებლად ის მიმართავს რიტუალურ, ასევე აკვიატებულ ქცევას (კომპულსია).
დაავადების ძირითად გამოვლინებას წარმოადგენს სხვადასხვა სახის აკვიატებები - ობსესიები
და კომპულსიები, რომელთაც გააჩნიათ ზოგიერთი საერთი თვისებები:

მოზარდობის ხანა - ეს არის პერიოდი, ბავშვობასა და მოწიფულობას შორის. მისი ხანგრძლივობა თანამედროვე ეპოქაში სულ უფრო და უფრო იზრდება, ვინაიდან მოწიფულობის მიღწევამდე ძალიან ბევრი ცოდნა და უნარ-ჩვევებია დასაუფლებელი.

მასწავლებლის მოლოდინებს დიდი მნიშვნელობა აქვს მოსწავლეების აკადემიური წარმატებისთვის, განსაკუთრებით კი დაწყებით საფეხურზე. ისინი გაუცნობიერებლად გადასცემენ მოსწავლეებს თავიანთ მოლოდინებს, რაც თავის მხრივ განსაზღვრავს მოსწავლის ქცევას და მოტივაციას.  

დისოციაცია აღნიშნავს ფსიქიკური პროცესების კავშირის დარღვევას. დისოციაცია გარკვეული ხარისხით შესაძლოა ნებისმიერ ინდივიდს ახასიათებდეს – ჩვენ შეიძლება ვერ გავიხსენოთ ადრე ნასწავლი მასალა ან ჩვენს ცხოვრებაში მომხდარი რაღაც ფაქტები. მაგრამ არსებობს დისოციაციის მძიმე ფორმებიც, რომლებიც ვლინდება ცნობიერების, მეხსიერების, აღქმის და იდენტობის ინტეგრირებული ფუნქციის დარღვევაში. ასეთი დარღვევა შეიძლება უეცრად ან თანდათანობით განვითარდეს და პერიოდული ან ქრონიკული სახე მიიღოს. როდესაც მეხსიერებაში ასეთი ცვლილებები ფიზიკური მიზეზებით არ არის გამოწვეული, მათ დისოციაციურ აშლილობებს უწოდებენ. არსებობს დისოციაციური აშლილობების მკურნალობის სხვადასხვა გზები.

ძილის დარღვევები ძალიან მნიშვნელოვანი და აქტუალური თემაა დღევანდელი საზოგადოებისათვის. ის საკმაოდ ხშირია, როგორ ბავშვებში, ისე მოზარდებსა და მოზრდილებში. ხშირად ვლინდება, როგორც მეორადი სინდრომი, ანუ ის რაღაც სხვა, პირველადი ფაქტორიდანაა გამოწვეული. მაგალითად, დეპრესიით, სტრესით, ალკოლოსა და ნარკოტიკების ჭარბი გამოყენებით.

ადიქციის, ადიქტური პიროვნების ცნებები განიხილება, როგორც პიროვნებისა, რომელიც საჭიროებს ფსიქიკური საქმიანობის გარკვეულ, დამატებით პირობებს, რაღაც ისეთებს, რომლებიც ავსებს პიროვნებას და მას რაღაც დამატებით უარყოფით თვისებას სძენს. ასეთ ვრცელ ინტერპრეტაციას წარმოშობს მოთხოვნები, პრაქტიკით ნაკარნახევი, რომლებიც ნარკოლოგებისა და ფსიქიატრების ზედამხედველობას მოკლებული ავადმყოფების კონტიგენტის წარმოშობას მოწმობს.  

ურთიერთდახმარება ცნობილია, როგორც თანამშრომლობა და წარმოადგენს სოციალური გაცვლის ერთ-ერთ მნიშვნელოვან ფორმას. თანამშრომლობა შეიცავს ინდივიდებს ან ჯგუფებს , რომლებიც მოქმდებენ ერთად, რათა მიაღწიონ საერთო მიზანს.