სამწუხაროდ ჩვენ ქვეყანაში ჯერ-ჯერობით ინტერნეტმა სრულყოფილად ვერ შემოაბიჯა ყოველდღიურ ცხოვრებაში და მისი შესაძლებლობების გამოყენება უმეტესწილად მოიაზრება მიწერ-მოწერისა და გართობის ფუნქციებით. ამავე დროს, ინტერნეტის უზარმაზარი საშუალებები შეგვიძლია ჩავაყენოთ საზოგადოების სამსახურში. ამის თაობაზე მოგითხრობთ ერთ კონკრეტულ მაგალითზე დაყრდნობით. ამერიკის შეერთებულ შტატების ლუგუტის სასკოლო ოლქის (The Loogootee Community School Corporation) ერთ-ერთ სკოლას შექმნილი აქვს სასკოლო საიტი, რომლის მეშვეობითაც სახლიდან ან ოფისიდან გაუსვლელად მშობლებს შეუძლიათ საკუთარი შვილის სწავლის თაობაზე მიიღონ ყველა საჭირო ინფორმაცია: კლასის მოსწავლეთა სია, გაკვეთილების ცხრილი, საკუთარი შვილის მიერ მეცადინეობის მოტივირებული და არა მოტივირებული   გაცდენების შესახებ,   დეტალური ინფორმაციის მისაღებად მასწავლებლების ელექტრონული მისამართები, მიმდინარე (კვირეული) და სემესტრული ტესტირების შედეგები და მასწავლებელთა კომენტარები, პერსონალური ინფორმაცია მოსწავლის შესახებ, ჩატარებული აცრების თაობაზე და   ეს ინფორმაცია ხელმისაწვდომია ოჯახის ექიმისთვისაც. ამ სახის მომსახურება უფასოა. თვითოეული მოსწავლის შესახებ ინფორმაციის კონფედენციალურობა დაცულია კოდითა და პაროლით, რომლებიც ცნობილია მხოლოდ მშობლისათვის, მათი განახლება ხდება სასწავლო წლის დაწყებამდე. სკოლა და ლუგუტის სასკოლო ოლქი მშობლებს თავაზობენ ყოველდღიური კომუნიკაციის საშუალებას, რათა მათ რეალურად მიიღონ მონაწილეობა თავისი შვილის აღზრდისა და სწავლის საქმეში, პრაქტიკულად იყვნენ ამ პროცესის თანამონაწილეები, შეუერთდნენ პედაგოგებს და გახდნენ ერთი გუნდის ქმედითი წევრები.   როგორია ამ მხრივ ვითარება ჩვენთან ? კომპიუტერული ტექნიკა გააჩნია სკოლების მცირე ნაწილს, ინტერნეტი კი - უფრო ნაკლებს, სასკოლო საიტი - გამონაკლის უმცირესობას. და თუ გააჩნია, უფრო სადემონსტრაციო და არაგანახლებადი ხასიათისაა. ზოგ მათგანზე შეიძლება ითქვას - გაუგებარია, რისთვის შეიქმნა: მასწავლებლებისათვის ხელმისაწვდომი არ არის, მშობლებისთვის კი - ნაკლებად საინტერესო და სრულიად გამოუყენებადია. არადა ინტერნეტისა და გააზრებული ფუნქციების მქონე სასკოლო საიტის მეშვეობით სკოლასა და მასწავლებლებს მშობლებთან მუდმივი და ოპერატიული ურთიერთობა შეიძლება შეექმნათ, რათა ისინი აქტიურად იყვნენ ჩაბმული ბავშვის აღზრდა-განათლების პროცესში. ჩვენ კი დღემდე ვერ ავცდით ფორმალურ ლოზუნგებს ამ საქმეში მშობელთა ჩართვის აუცილებლობაზე და ასევე ფორმალურ მშობელთა კრებებს. ვფიქრობთ, რომ ამ განცხადებით განრისხებული პედაგოგთა და ხელმძღვანელთა ნაწილი, გვიპასუხებს, რომ არც თუ ამდენად სავალალოა მდგომარეობა: მშობელთა წარმომადგენლობა ჩართულია მეურვეთა საბჭოებში, სხვა და სხვა სახის გაერთიანებებსა და კომიტეტებში და ა.შ.. ვეთანხმებით, შეიძლება მართლაც შექმნილია და გაერთიანებულები არიან. რეალურად, თუ ფორმალურად?   რას აკეთებენ? რამდენად ქმედითუნარიანი არიან ეს წარმონაქმნები?   მოდით მშობელთა იმ კრებებსაც დაუბრუნდეთ, რომლებსაც სემესტრის ან სასწავლო წლის შედეგებით ატარებენ. ამ კრებებზე თვითოეული ბავშვის თაობაზე სრულყოფილი ანალიზი რომ გაკეთდეს, რამდენი წუთი დასჭირდება მას და რამდენ საათიანი უნდა იყოს მაშინ ეს კრება? სამი,ოთხი ,თუ ხუთი საათი? ანუ ვატარებთ კრებას - ყველაფერზე და არაფერზე. შედეგი?... ”არითმეტიკულ გათვლას” თავი რომ დავანებოთ, პედაგოგიური მიზანშეწონილებიდან გამომდინარე ბავშვის განვითარებაზე განა ყველაფერია საჯაროდ გამოსაცხადებელი? ან და ცალცალკე ხომ არ უტაროთ მშობლებს ინდივიდუალური კრებები. შეუძლებელია. ინტერნეტის მეშვეობით კი, ინფორმაციის მუდმივი დაგროვებითა და მშობლისათვის მისი ხელმისაწვდომობით - რეალურია.   ზოგი იტყვის, მეოცნებე ადამიანები ხართო, ამისათვის ხომ ყველა სკოლასა და მშობელს უნდა გააჩნდეს კომპიუტერი და ინტერნეტი. ამას მართლაც,რომ დრო სჭირდება. მაგრამ რაც გვაქვს და სადაც გვაქვს ასეთი შესაძლებლობები, განა ვიყენებთ მათ.
მართლაც, რომ ირმის ნახტომი გვჭირდება, რომ მივაღწიოთ საწადელს. მაგრამ, რომ იტყვიან, მთავარია - იყოს მონდომება და ყველა იდეა რეალობად იქცევა.


ლუგუტის სასკოლო საიტის მისამართია:

http://www.loogootee.k12.in.us/