ხალხში იტყვიან ხოლმე: რატომ ტირის ბავშვიო - იმიტომ, რომ გაზდისო. ეს შეფასება უმეტესწილად მართებულია, მაგრამ ითხოვს დაზუსტებას.   ბავშვის გაუგონრობა - გავრცელებული პრობლემაა და ბევრს აწუხებს. მისი გადაწყვეტისათვის უპირველეს ყოვლისა უნდა დავადგინოთ, თუ რა მიზეზებმა განაპირობეს ბავშვის ასეთი ქცევა. მოდით განვიხილოთ რამდენიმე შესაძლო ვარიანტი.
    ბავშვის პროტესტი - ხშირ შემთხვევაში, ეს არის ბრძოლა თქვენი ყურადღებისათვის. გაუგონრობის საპასუხოდ, დაუყოვნებლივ ამ პროტესტს ნუ მიაქცევთ   ყურადღებას, ზომიერების ფარგლებში მოახდინეთ იგნორირება და   პატარა ”ეშმაკუნა” დაინახავს რა, რომ მის ხერხს შედეგი არ მოჰყვა, ეცდება თქვენი ყურადღება ”მშვიდობიანი” ხერხებით მოიპოვოს. ქცევის ამ ცვლილებაზე კი თქვენ უნდა მოახდინოთ ადეკვატური რეაგირება: მოიფიქრეთ ერთობლივი თამაში, გაასეირნეთ და ა.შ..
    თუ მთელი პანიკა გამოწვეულია ბავშვის თვით დამკვიდრების სურვილით, ეცადეთ შეამციროთ მის საქმიანობაში თქვენი ჩართვა, მიეცით მეტი თავისუფლება. გახსოვდეთ, რომ ის პიროვნებაა და მას აქვს უფლება ზოგი რამ აკეთოს თავისებურად.
      თუ მისი გაუგონრობა წარმოადგენს წყენისათვის   თქვენს მიმართ შურისძიებას, კარგად დაუფიქრდით: როდის, რით და როგორ, დაუფიქრებლად, ჩაიდინეთ თქვენ ეს. ბავშვს ხომ მცირედიც კი სწყინს. ეცადეთ გაარკვიოთ და გააბათილოთ თქვენი შეცდომა.
    შესაძლებელია, რომ გაუგონრობა იყოს ბავშვის რეაქცია საკუთარ გაუბედაობაზე. დაეხმარეთ ბავშვს, აღუძარით მას რწმენა საკუთარ შესაძლებლობებში, შეაქეთ, დაუფასეთ მცირედი მიღწევაც კი, მოძებნეთ ამისათვის მოხერხებული საბაბი.
    ყველა შემთხვევაში ბავშვის ნეგატივური ქცევის ნეიტრალიზაციისათვის ეცადეთ გაუგოთ მას და ის ყოველთვის გაგიგებთ თქვენ. რაც უფრო მეტ უკმაყოფილებას გამოავლენთ ბავშვთან   ურთიერთობაში, მისი   ქცევის გამო, მით უფრო დარწმუნდება ის , რომ   პროტესტი და გაუგონრობა, რ